CLÁSICAS DEL JOAN MIRÓ

Cornelia bona et proba femina Romana fuit, quae duos filios habuit, quorum alteri Tiberius, alteri Gaius nomina erant. Filios Cornelia valde amabat atque ab iis amabatur. Olim femina Romana, nomine Tullia, Corneliam visit, cupida ornamenta sua ostendi;quae, superbe monstrans gemmas quas in digitis et in collo gerebat, "multas"-inquit-"novas et pulchras gemmas habeo, quae me valde delectant:specta! Aspice hos annulos, has lineas margaritarum, has gemmas quas mihi vir meus magna pecunia emit. Quam pulchra sunt haec ornamenta!Nonne te delectant hae gemmae?" Cornelia vero quae tam superba verba audiendo non laetabatur, gemmas aspiciens respondit:"ita est, o Tullia: mihi enim pulchrae videntur esse gemmae, quas maritus tuus tibi emit. Ego quoque tamen pulchras gemmas habeo". "Ain' vero?" ait Tullia."O mea Cornelia, ostende mihi pulchras has gemmas tuas! Studiosissima enim sum eas aspiciendi!". Cornelia igitur surgens vocat:"filii, venite huc!". Tiberius et Gaius, matris voce audita, accurrentes in atrium intrant.Quos Cornelia digito monstrans, "ecce "- inquit - "gemmae meae: filii enim mei ornamenta mea sunt; nullas alias gemmas cupio".